Thursday, September 25, 2014

దుఃఖ నది



ఔను 
ఇప్పుడు ఒక్కొక్క వాక్యమూ తడిని కోల్పోయి 
రాతి నాలుకతో పొడిబారిపోతోంది...

కొత్తగా క్రొంగొత్తగా మొదలెడుదామని 
నీ గీతేదో నీ పోలికతో వుండాలని
ఆశగా క్లోనింగ్ చేయగలవా...

ఈ సామూహిక మరణ తాండవం చేస్తూ
గుట్టలు గుట్టలుగా నీ బొటనవేలికే 
అన్ని వేల్ల తాళ్ళూ మెలికపడి వున్న వేళ...

. . . . . .

రహస్యంగా అతి రహస్యంగా ఒక రావి ఆకును  
తుంచి పేజీ మధ్యలో దాచుకుని ఆ ఈనెల 
గుండా ప్రవహించిన క్షణాలు...

ఈ కొండ పాదం అంచున మూలికలన్నీ తాకి 
ప్రవహిస్తూన్న నదీ జలాన్ని దోసిట పట్టి
దాహంగా స్వీకరిస్తున్న ఘడియలు...

మరల మరల నిన్ను ముసురుకుంటున్న 
సామూహిక దు:ఖమేదో మేల్కొలిపి 
నిన్నో ఝెండాగా మార్చి ఎగరేస్తుంది...

Sunday, September 21, 2014

గాయపడ్డ వెన్నెల


ఆకునలా తేనె ముత్యంలా వేలాడే నీటి బొట్టు

పలవరింతల ఖాళీల మధ్య ఏదో నిశ్శబ్దంగా

వెదురు పూల శోభ నేల రాలుతూ

ఓ పక్షి హఠాత్తుగా రెక్కల టప టపల మధ్య విరిగిపడుతూ

దోసిలిలో ఠప్ మని నెత్తుటి బొట్టు

నేల పాయల మధ్య మౌనంగా ఏటి నురుగు

సుదూరాన లయగా ఓ తుడుం మోత

గాయపడ్డ వెన్నెల సవరన్న గూటిలో నూనె దీపంలా 

వే
లా
డు
తూ

Wednesday, September 17, 2014

నీ కోసం నిరీక్షించే క్షణాలు...


నీ కోసం నిరీక్షించే క్షణాలు 
మిగిలి వుండడం నిన్ను బతికిస్తుంటాయి


అప్పుడప్పుడూ తడి అంటిన పాదాలు 
ఇసుకలో కూరుకు పోతున్నా ఇగిరిపోనివ్వవు


వాన వెలిసాక నిర్మలమైన ఆకాశాన్ని 
ఈదే పక్షిలా నీ రెక్కల బలం తొడుక్కుంటావు


ఆ క్షణం వీచే గాలి మట్టి వాసనద్దుకుని 
సంజీవినిలా నిన్ను తాకుతుంది


ఒడిసిపట్టిన ఆ కాలానికి రంగులద్దకుండా 
ఓ వర్ణ చిత్రాన్ని గీసే ప్రయత్నం చేస్తున్నా...

Monday, September 15, 2014

గాయపడ్డ చనుబాలు


ఒకింత రాతిరి దుఖాన్ని కడుక్కొని 

నిన్ను నువ్వే మేల్కొలుపుకొని

నీకు నీవే శక్తిని కూడదీసుకొని 

లేమ్మా గాయపడ్డ చనుబాలను 

పుండైన కాయాన్ని

కాసిన్ని టీ నీళ్ళతో 

వెచ్చబర్చుకొని 

ఈ లోకం ముఖంపై 

ఎర్రగా ఉమ్మివేద్దువుగాని...

Thursday, September 11, 2014

గాల్లో తేలినట్టుంది...


నాకు ఈరోజు ఓ గొప్ప అవార్డు దక్కింది. ఎన్నాళ్ళుగానో ఎందుకురా పుస్తకమేసావు అని రోజూ బాధపడుతూ వుండేవాడిని. ఈ మూల వుండి పుస్తకం అచ్చేసుకుని వేసిన వాటిలో ఓ నూట ఏభై కాపీలు పైగా పంచుకొని మిగిలినవి అటకమీద పడేసి వాటిని చూస్తూ ఇంక పుస్తకాలు వేసుకోకూడదు అనుకుంటు మొన్న ఒకసారి మోహన్ రిషి పోస్ట్ చూసి రాసుకున్న ఈ చిరునామాకు పంపించా. దేవులపల్లి క్రిష్ణమూర్తి గారితో ఈ పరిచయమే తప్ప తనతో ముఖాముఖీ మాట కూడా లేకపోయినా అంత సీనియర్ కథకులు నవలాకారులు అయి వుండి ఇన్ని ప్రేమ వాక్యాలు నాకోసం రాస్తూ నా పుస్తక ముఖచిత్రాన్ని కూడా కార్దు పై వేసి తమ ఆత్మీయతను ఇలా పంపినందుకు ఈ రోజు గాల్లో తేలినట్టు వుంది.
ఆయన వాక్యాలివిః
ప్రియమైన కెక్యూబ్ వర్మగారికి నమస్కరిస్తూ..
పార్వతీపురం నుండి ఈ రోజే దిగింరో 'రెప్పల వంతెన'
వెంటనే దానిపై నుండి మీ లోకాన్ని వీక్షించాను.
ఎంత అందమైన కవిత్వం. చాలా కాలానికో మంచి కవితా సంకలనాన్ని ఆసాంతం చదువగలిగాను.
ఈ మధ్య కాలంలో చదువాలంటె ఒక బంగిన ముందుకు సాగనివ్వటం లేదు. ఈ కవిత్వం అట్లాంటిది మొదలుపెట్టి చివరిదాకా చదివించింది మీ రెప్పల వంతెన. ముఖ్యంగా 'వాన' లో ప్రతి మూడు పాదాలు ఓ రేఖా చిత్రంగా కన్పించినయి.
కాసేపు నిశ్శబ్దాన్ని పాటిద్దాం
అడవి అంతా వెన్నెల పరచుకొంటొంది
కాసింత దోసిలి పట్టండి
ఎవరో నిశ్శబ్ద గీతాన్ని ఆలపిస్తున్నారు
గుండె గది తాళం చెవి తీయండి.
కాసింత విశ్రమించనివ్వండి
కనుల ముందు కదలాడుతున్న
రక్తసిక్త గాయాల నుండి
కనుల లోయలో కరిగి పోని కలల నుండి
కాసిన్ని కలవరింతలనేరుకొని కలబోసుకోవడానికి
ఎంత మంచి భావన. బాగుంది
స్థూపం మీది పేర్లు-
ఇవి పేర్లు మాత్రమేనా, వెయ్యేళ్ళ యుద్ధనావను నడిపిన సరంగుల ఆనవాళ్ళు
రేపటి సూర్యోదయానికి అరుణిమను పూసింది.
ఎంత బాగుంది. చక్కటి భావన
ఈ రెప్పల వంతెన అంచున నిలబడి ఒక్కో దారప్పోగును పేనుతూ, అక్షరాల అల్లికలల్లుతూ మీరు వ్రాసిన ఈ కవిత్వం నన్నెంతో కదిలించింది. మీరు సన్నని తీగలను నిశ్శబ్ధంగా మీటుతూ రక్తజ్వలన సంగీతాన్ని ఆలపించిన గీతాలను విన్నాను.
గోడ ఎక్కడో ఒరిగిపోయిన వీరిని చివరి పిలుపు
గోడలన్నీ నినాదాల గేయాలు
గోడ యుద్ధ నగారా
గోడ ఆత్మీయ చిత్రంగా ఆలింగనం చేసుకొని చేదతీర్చే రావి చెట్టు.
ఎంత మంచి భావన.
నెలవంక వెనకాల నడకలో మీ గూర్చి తెలుసుకున్నాను. ఆనందించాను. అట్,ఏ అలికిడిలేనితనం---
అఫ్సర్ ముందు మాట బాగుంది,
ఎంతో ప్రేమతో పంపించినందులకు కృతజ్ఞతలు---
ఏకబిగిన పుస్తకమంతా చదివాను.
కనురెప్పల వంతెన కింద నల్ల రేఖనై కరిగి పోయా
నెలవంక వెనకాల నడకనయ్యా.
జయహో---
మీ
దేవులపల్లి కృష్ణమూర్తి
07-09-2014.
ఇంతకంటే కవిత్వం నుండి ఏమాశించగలను. ఆ పెద్దాయన ఇన్ని వెన్నెల మాటలను కుప్పగా బోసి ఇస్తే రెండు చేతులూ జోడించి నమస్కరించగలను తప్ప..

Sunday, September 7, 2014

ఊదారంగు గౌను..


కొన్ని ఊదారంగు మేఘాలేవో కమ్ముకుంటూ 
ఈ ఒంటరి గోడపై బొమ్మ గీస్తున్నాయి...

ఆమె మునివేళ్ళ చుట్టూ ఏదో వలయాకారంగా 
ఊదారంగు కాంతి పరచుకుంటుంది...

కను రెప్పలపై ఓ ఊదారంగు సీతాకోక చిలుక వాలి 
దిగులుతనాన్ని అద్దింది...

నల్ల గేటు చుట్టూ అల్లుకున్న ఊదారంగు కాగితప్పూలు 
నేల రాలి వాన నీటిలో కరిగిపోతున్నాయి...

ఇంతలో ఊదారంగు గౌను వేసుకున్న పిల్ల నవ్వుతూ 
నీటిని పడవలుగా మార్చి దారి చూపుతూంది...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...