నీళ్ళు....

కడవల కొద్దీ నీళ్ళు

కలలో కళ్ళలో

నదిలో పాదాలు

మండుతూ ఇసుకలో

గిర్రున తిరుగుతూ

నేల రాలిన కాకి

ఎవరి కంట్లోను

తడిలేనితనం

గుండె ఆవిరై 

నెత్తురు నల్లని మరకగా

నాచు బారిన ఈ 

గోడను వేలితో గీస్తూ

నీళ్ళింకిన మొదలుతో

ఆకు రాలిన బూరుగుమాను

దేహం ఉష్ణ మండల కాసారం

రా

లి

న

పూవొకటి తారుపై మరుగుతూ

ఎ

ము

క

లు

ఉబ్బిన అనాధ రహదారి పక్కన

ఒక తడి మాటను

చిలికి పో!

రాత్రి నీకిన్ని

నీళ్ళు దానం చేస్తుంది...

దాహంతో.......

ఎదురుగా సగం విరిగిన కూజాలోంచి

కొద్దిగా నీళ్ళు ఒంపుకుని

కాసిన్ని గొంతులో పోసుకుని

అలా నీ కనురెప్పలపై చల్లి

మిగిలిన

ఆ కాసిన్ని ఈ మూల బోగన్ విల్లియాపై

చిలికిన ఆ అరచేయినలా

నుదుటిపై వేసుకుని

నేలపై అలా ఒరిగి సేద దీరే ఈ 

మధ్యాహ్నం నువ్వలా

ఒంటరిగా ఎండ ధనరులో 

ఆ చువ్వల నీడల మాటున

దాహంతో ఇగిరిన మందారంలా

వడలి ముడుచుకుని సన్నగా మూలుగుతూ

కంపిస్తున్న దేహంతో....

ఇప్పటికి ఇంతే..

పదే పదే నువ్వలా అడుగుతూనే వుంటావు

ఈ ప్రమిద కింద నీడ దాటి రాలేవా అని

ఆ గాలికి ఎగిరిపోయిన గడ్డి కప్పు అటూ ఇటూ

చెదరి

మొన్నటి వానకు నానిన మట్టిగోడలుపై చారలుగా

మిగిలిన క్రీనీడలు

విరిగిన కంచెను ఆనుకొని ఎరుపు కాగితం పూల

మొక్క వంగిన కొమ్మలు

ఈ ఒంటరి ఆకాశం వీడిన వెన్నెల కాలుతున్న దేహపు కమురు

ఇదంతా ఎందుకు చెప్తున్నానో తెలియని ఓ 

అపస్మారకతలో చేజారిన కుంచె

ఇప్పటికి ఇంతే 

ఆ బాలుడు లేచి నీటిలోకి ఓ రాయిని విసిరాడు

రావి చెట్టు నీడ చెదిరింది 

పాయలుగా.....

Dreams never die...

ఆకాశంలో అలుపు రాని రెక్కలతో 

శూన్యాన్ని ఈదుతూ పక్షులు గుంపుగా

ఈ రాతి నేలపై ఓ నదీ పాయ ఉరుకుతూ

కరకుదనాన్ని కరిగించలేక ఇగురుతూ

కొండ పాదం నుండి ఎర్రగా పోడు కాలుతూ

తనని తాను దహించలేక నిప్పులుగా కురుస్తూ

నువ్వడుగుతావు

స్వప్నాలకు చావుందా? అని

లేదు లేదు

అవి భుజం మార్చుకుంటాయంతే!!